Τα Μνημόνια, εκτός των άλλων, φρενάρουν τη
συναισθηματική μας εξέλιξη, προκαλώντας συνθήκες συναισθηματικής εξάρτησης που
μας στρέφουν σε φανταστικούς ιδεοληπτικούς κόσμους. Το τελικό αποτέλεσμα της
Μνηνονιακής χειραγώγησης είναι η παθητικοποίηση, η αδράνεια και το «πάγωμα»
ακόμη και των στοιχειωδών εντικτώδικων αντιδράσεων αυτοσυντήρησης του λαού μας
που εξοντώνεται «υπομονετικά» περιμένοντας τη σειρά του.
Οι μηχανισμοί χειραγώγησης προϋποθέτουν εν πολλοίς
όχι μόνο την παθητική αποδοχή τους από μέρους μας αλλά και την ενστέρνιση τους,
πράγμα που αναδεικνύει τη δυνατότητα μας να αντισταθούμε αρνούμενοι, με την
καθημερινή μας πρακτική, να συμμετάσχουμε στη διεκπεραίωση τους.